مقدمه

از آنجایی که درمان دقیق و کاملی برای اوتیسم یافت نشده است باید نگاه جامع و کاملی به درمان های مکمل و نوین داشته باشیم یکی ازملزومات درمانی برای این اختلال استفاده از تکنیک های کاردرمانی و بازی درمانی براساس یکپارچگی حسی است که از دیدگاه اینجانب جز لاینفک درمانی برای این طیف می باشد اما به نظر می رسد هریک از کودکان دارای اختلال اتیسم براساس خصوصیات فردی و محیط زندگیشان به روش التقاطی منحصر به فرد جوابگویی بهتری خواهند داشت.
بر این اساس به مرور روش مکمل سان رایز می پردازیم.

از سال 1983، مرکز درمانی اوتیسم آمریکا برنامه های آموزشی مبتکرانه ای را برای والدین و متخصصینی که با کودکان اوتیسم کار می کنند ایجاد کرده ا ست. برنامه ی سان رایز برنامه ای مدون و جامعی است که به خانواده ها و مراقبان کمک می کند تا کودکان دارای اختلال طیف اتیسم خود را در همه ی زمینه های یادگیری، تحولی، ارتباطی و یادگیری آموزش دهند. این روش دارای تکنیک ها، راهبردها و اصول موثری است و برنامه ی آن کودک محور، خانگی، پر انرژی و جذاب می باشد.
برنامه ی سان رایز را بری نیل کافمن و همسرش ساماریا کافمن زمانی که پسر شان را به عنوان یک اوتیسم شدید و غیر قابل درمان تشخیص دادند به وجود آوردند.

این روش درمانی به این شیوه است که والد با تقلید از رفتارهای تکراری کودک، همراه وی می شود و زمانی که رفتاری بهنجار نشان دهد او را تشویق می کند تا آن رفتار شکل بگیرد و یا اگر علاقه اجتماعی نشان دهد پدر و مادر از این فرصت استفاده می کنند تا رفتارهای اجتماعی را به وی آموزش دهند. در آموزش رفتارهای اجتماعی مهارتهای اساسی زیر مورد تاکید قرار می گیرد:

 ارتباط چشمی و ارتباط غیرکلامی
 ارتباط کلامی
 دامنه توجه فعال
 انعطاف پذیری

برنامه ی سان رایز اولین برنامه ای بود که می گفت کودکان دارای اختلال طیف اتیسم پتانسیل رشد و بهبودی را دارند. در این روش، کودکان به برنامه ملحق می شوند تا ما به سمت آنها برویم. این برنامه والدین را به عنوان معلمان، درمانگران و جهت دهندگان کلیدی و خانه را غنی ترین محیط برای کمک به فرزندان تلقی می کند. برنامه سانرایز پیشنهاد می کند که احترام به کودک و مراقبت ژرفناک از وی مهمترین عامل تاثیر گذار در برانگیختن کودک به یادگیری است و عشق و پذیرش را بخش پر معنای فرایند هر تدریسی کرده است.

اصول و تکنیک های سان رایز چگونه برای کودکان دارای ختلال اتیسم مفید است؟

 ملحق شدن به رفتارهای تکراری و آیین گونه ی کودک کلید ورود به این رفتارهاست و ارتباط چشمی، رشد اجتماعی و بازی با دیگران را تسهیل می کند.

 آموزش از طریق بازی های تعاملی باعث ارتباط و جامعه پذیری معنادار و موثری می شود.

 با استفاده از انرژی، هیجان و شور وشوق کودک درگیر می شود و باعث عشق مداوم در یادگیری و تعامل می گردد.

 با استفاده از نگرش خوشبینانه و به دور از قضاوت، لذت و توجه کودک افزایش می یابد.

 پدر و مادر را به عنوان مهمترین و پایدارترین منابع آموزش و الهام بخش کودک می داند.

 ایجاد یک محل بازی/ کار بدون عوامل حواس پرتی و ایمن محیط را برای یادگیری و رشد فراهم می کند.

 

 تهیه و تنظیم : آناهیتا گرانمایه / کارشناس ارشد روانشناسی کودکان استثنایی